Minsan Nang Ako'y Nilibog

Tila isang demonyo ang namalagi sa lugar na aming kinauupuan, ang gazebo. Abalang-abala ang lahat sa pagrerebyu, paggawa ng cheating materials at pagtitig sa crush na madalas kong ginagawa na nagdulot ng malawakang katahimikan sa iba’t-ibang sulok ng maliit na paaralan. Hawak ko ang notbuk bilang props nang sa gayon ay di ako mahalata ng kaklase ko na crush ko na tumititig sa kanya. Angel ang kanyang pangalan kaya naman kahit demonyo ay talagang di maiiwasang mapadaan dahil sa pangalan pa lang ay madarama mo na ang taglay nyang kagandahan na animo’y isang anghel na bumaba nang bumukas ang kalangitan kasabay ng napakagandang musika. Mahaba ang kanyang mabangong buhok na lagpas balikat, mapula at makintab ang kanyang mga labi na kaysarap tikman, mapungay ang mga mata na parang nang-aakit sa tuwing ako’y napapatitig samahan pa ng napakalakas nitong alindog na kumakalog-kalog sa aking bilog na nag-udyok sa akin na magnasa ng palihim.

Mula sa kinauupuan ko ay unti-unting humangin ng malamig na nagbigay hudyat para maghanap ng init ang birhen kong katawan dahilan kung bakit di ko na napigilang igala ang aking nanlalaki at nanlilibog na mga mata. Sa aking imahinason ay dahan-dahan akong lumapit para maupo sa kanyang tabi, hinawakan ko ng mahigpit ang kanyang mga malalambot na kamay na para bang di pa nararanasan ang magkusot ng mga labahin at sabay titig sa kanyang nangungutitap na mga mata. Sa sobrang ganda at perpekto nito ay di ko napigilan ang sarili na halikan ang kanyang napakalambot na mga labi. Hinawi ko ang kanyang mga buhok, marahang hinaplos ang mapupulang pisngi at walang sawang nilaplap ang napakainosenteng labi na nagpalakas sa nanghihina kong bertud. Hinalikan ko s’ya ng matagal, nilasap ang bawat sandali na parang wala ng bukas at ng nakontento ay dahan-dahang akong humalik pababa sa kanyang mga leeg habang ang aking mga kamay ay gumagala sa napakaseksi at dyosa nyang pangangatawan. Binuksan ko ang mga butones ng kanyang kasuotan, hinawi ang notbuk na pinag-aaralan, hinalikan ang kanyang dibdib na ubod ng lulusog at sabay hawak sa kanyang puwitan. Inihiga ko s’ya ng marahan sa malamig na sementong upuan habang ako naman ay hinuhubad ang suot na polo na naghudyat para lasapin ng anghel at demonyo ang linamnam ng tunay sa ligaya. Muli ang aking mga kamay ay naglakbay, ipinasok ko ito sa kanyang panloob at dahan-dahan nitong hinubad ang puting panloob ng anghel. Pumatong ako sa kanya hanggang sa naglapat ang aming mga katawan nang biglang may humampas sa matigas kong ulo.

“Hoy! Tulala ka na naman, tayo na ang mageeksam,” wika ng kaklase ko habang nakangiti at nagtataka kung ano na namang kababalaghan ang iniisip ko. Hindi ko alam pero di ko talaga mapigilan ang sarili ko kapag nakikita ko ang ang taong nagpapatigas at nagpapalambot sa akin.

Sabay-sabay kaming tumayo para pumunta sa silid-aralan na paggaganapan ng aming eksam at para makadagdag puntos ay binuhat ko ang mga gamit na dala-dala ni Angel na noong una’y ayaw nya pang ibigay. Magkalapit ang apelyido namin kaya ibig sabihin ay magkasama kami sa iisang silid, magkatabi kami at pinasalamatan nya na rin ako sa pagbuhat ko sa kanyang mga gamit kaya naman namula ako at di naiwasang kiligin na medyo nahalata yata nya. Habang naghahanda ng bolpen at papel ay naihulog nya ang calculator nya at sa pagkakataong iyon ay lubos na umapaw ang aking kakiligan dahil nagdampi ang aming mga kamay nang iabot ko ito sa kanya kasabay ng papel na hiningi nya. Sa sobrang galak ay halos ayaw ko ng maghugas ng kamay sa loob ng tatlong lingo yung tipong ipaplastik ko yung kamay at ilalagay sa pridyider. Nasabi ko tuloy na kahit di ko maipasa ang eksam pakiramdam ko ay perpekto pa rin ang lahat dahil katabi ko s’ya. Kung kinakailangan ko siyang pakopyahin para lang mas lalo nya kong mapansin at di s’ya bumagsak ay gagawin ko.

Natapos ang eksam at tulad ng nabuong imahinasyon sa isip ko ay siguradong pasado naman ang aming mga marka kahit medyo nahuli ng propesor namin na kami’y nagtatanungan. Sa sobrang tuwa ni Angel ay napalundag s’ya at bigla nya akong hinalikan sa pisngi bilang pasasalamat, sa sobrang tuwa ko rin ay bigla kong nasabi na ililibre ko s’ya ng tanghalian kahit sa pinakamahal na karinderya pa. Dahil ako ang nanlibre, sinadya kong magkapareho ang aming mga ulam, naisip ko pa na isang softdrinks na lang ang bilihin tapos dalawa yung straw pero syempre pangmagkasintahan lang iyon kaya hindi maaari. Matagal pa ang susunod na klase kaya naman doon na lamang muli kami sa gazebo namalagi at nagpalipas ng oras pero sa pagkakataong iyon ay pinigilan ko na ang sarili para di s’ya pagnasaan. Nagkwentuhan kami ng napakatagal dahil tatlong oras pa bago ang susunod na klase, nagsabihan ng simpleng mga sikreto maliban sa lihim kong pagtingin sa kanya at nagtawanan ng wagas hanggang sa maging komportable na kami sa isa’t-isa.

Sa wakas, pagkatapos ng mahabang klase-klasehan ay uwian na ngunit di ko pa talaga gustong umuwi dahil ayaw kong mawalay sa piling ng Angel ko. Sa tingin ko kasi may katuturan at napakahalaga ng bawat segundo pag kasama ko s’ya pero dahil wala naman akong magagawa at wala naman kaming espesyal na relasyon para mayaya ko s’ya sa kung saan ay sabay na lamang kaming umuwi dahil pareho lang naman kami ng sasakyan. Minsan hindi agad s’ya umuuwi kaya naman hinihintay ko talaga s’ya sa paraang di nya alam. Hangang ngayon kasi naiinis ako sa sarili ko dahil sa pagkatorpe na parang isang sakit na dala ko na simula fetus pa lang na umaatake sa tuwing gusto ko ng ipagtapat at ipagsigawan ang tunay kong nararamdaman para sa kanya.

Naging maayos ang pakikitungo namin sa isa’t-isa at tulad ng inasahan ko ay naging matalik kaming magkaibigan kung saan mas lalo kaming naging komportable na sa isa’t-isa. Lumipas ang mga araw at nagpatuloy ang masasaya naming samahan ngunit isang hapon ay tila isang problema na gabagyo sa lakas ang nagpataranta’t gumulo sa mura ngunit berde kong isipan. Masaya kaming nagkukuwentuhan sa gazebo na sinabayan pa ng huni ng mga ibon habang maya-maya ay bigla na lamang may isang di kilalang lalaki sa kalayuan ang nakangiting lumapit at walang pakundangang tumabi sa Angel ko. Marco ang kanyang pangalan, matipuno ang pangangatawan, matangkad at mukang malaki ang lamang sa akin pagdating pa lang sa panlabas na anyo. Natahimik na lamang ako nang bigla silang mag-usap at halata sa bawat salita nila na matagal na silang magkakilala. “Mahal ko, sunduin kita mamaya ha,” wika ni Marco habang hawak-hawak ang kamay ni Angel. Sa saklap ng aking nasaksihan para bang may malakas na ipu-ipo ang humampas sa akin, pakiramdam ko ay bumagsak ang planetang Jupiter at sa akin tumama. Inakbayan pa ni Marco ang anghel na talaga namang halos pumatay na sa akin ng buhay kaya naman lubos na inggit at selos ang bumalot sa akin dahil sa katotohang umalingawngaw sa napakatahimik na gazebo. Halos magtatatlong buwan na palang may namamagitan sa kanila ayon sa isa kong kaklase na ngayon ko lang mas naintindihan. Nagulat ako dahil ang totoo ay hindi ko naman sila nakikitang magkasama pero siguro ay dahil yun sa maaga akong umuuwi kaya natatakpan ang katotohanang matagal ko na sanang nalaman. Kaya naman pala minsan kahit ano’ng gawin kong hintay sa kanya ay di ko s’ya masilayan, marahil ay magkasama sila sa mga panahong iyon na umasa akong makasabay s’ya sa sasakyan.

Simula noon ay nagsimula na kong mailang kay Angel dahil na rin siguro sa sakit ng nararamdaman ko lalo na pag kasama nya ang syota nya. Hindi ko maintindihan ang sarili ko pero kahit ayaw ko siyang iwasan ay pilit namang kumikilos ang aking katawan papalayo. Malapit pa rin s’ya sa akin dahil hanggang sa puntong iyon ay wala pa rin siyang anumang ideya tungkol sa nararamdaman ko. Sa mga sumunod na araw, nahalata na nya na umiiwas ako dahil na rin sa pagtanggi ko sa kanya sa hiningi nyang pabor at dahil hindi na rin ako tumatabi sa kanya sa upuan.

“Magkita tayo mamaya sa gazebo, usap tayo kung ano mang problema,” wika ni Angel habang nangungusap ang mga mata nito. Uwian na, walang tao sa gazebo at nakauwi na rin ang iba naming mga kaklase. Tulad ng napag-usapan, nagtungo ako sa gazebo at nadatnan ko s’ya doon kasama ng syota nya na pinaalis nya nang ako’y dumating. Magkatabi kaming naupo, malagkit ang mga titig ko sa kanya, hinawakan ko ang kanyang mga kamay bago pa man magsalita ang isa sa amin at sabay halik sa kanyang mga labi. Itinulak nya ako papalayo at sa sobrang pagkagulat nya ay nasampal nya ako sa kauna-unahang pagkakataon.

“Ano ba’ng problema mo? Bakit mo ginawa iyon?” tanong ni Angel habang nangingilid ang luha.

“Angel, ang totoo mahal kita!” buong lakas kong sinabi kasabay ng pagpatak ng luha sa kanan kong mata.

“Alam mo David kaibigan lang talaga ang tingin ko sa’yo at itinuring na kitang kapatid kaya pwede ba tigilan mo na ang mali mong ilusyon.” Pagalit na sagot ni Angel habang tumalikod at umalis. Hinabol ko s’ya at niyakap kung saan nasa baywang nya ang aking mga kamay pero pumalag s’ya at muli ako’y kanyang itinulak.

“Ano pa bang gusto mo? Hindi pa ba maliwanag sa iyo, gusto mo pa bang makarinig ng masasakit na salita! Huwag mong sayangin ang pagkakaibigan natin,” naiiyak na wika ni Angel at sabay pahid sa kanyang mga luha. Tinitigan ko s’ya kasabay ng pagbwelo sa pagsasalita at sa buntong-hininga ay nasabi ko sa kanya ang linyang lalong mas nagpagalit sa kanya.

“Gusto kong marinig sa’yo na ayaw mo kong mawala, na ayaw mo kong masaktan dahil gusto mo ko, dahil mahal mo ko, dahil ako mahal kita!” Umagos ang mga luha namin at sa pag-iling nya ay tuluyan na itong umalis papalayo.

Maliwanag ang buwan, humuhuni ang kwago na nakadapo sa puno ng santol at pumatak na sa alas dos ang oras sa aking relo. Hindi ako makatulog dahil buong magdamag ko s’yang iniisip at di ko alam kung maibabalik pa ba namin ang pagkakaibigan namin o maglalaho na lamang ito tulad ng mga karaniwang istorya na naririnig ko. Dahil hindi ako makatulog at di mapakali ay minabuti ko na lamang na puntahan si Angel sa kanyang bahay na tatlong kanto lang mula sa aming bahay. Alam kong gising pa s’ya kaya naman tinext ko s’ya para lumabas, medyo kalmado na s’ya at pinapasok nya ako sa kanilang bakuran. Muli kaming nag-usap at tulad ng naganap sa gazebo ay muli kaming nagtalo at nagkasagutan. Sa sobrang sakit ng naramdaman ko ay nagawa ko na lamang na siya’y halikan kahit na ito’y nagpupumiglas. Hindi ko s’ya tinigilan hanggang sa ito’y bumigay kung saan naganap ang mga naglaro sa isip ko noon.

Naghalikan kami ng matagal, hinubad ko ang suot kong sando at sabay hubad sa kanyang damit na pantulog. Hinalikan ko s’ya sa leeg pababa hanggang makaabot sa malulusog nyang suso na mainam kong nilamas at sinupsop na parang batang gutom na umiinom ng gatas. Tumayo kami at inilatag ang trapal sa may semento kung saan hinubad ko na rin ang suot kong short. Hinubad ko ang kanyang pajama maging ang panloob nito at ninamnam ko ang liwanag ng sikat ng buwan. Habang sinasamantala ko ang kanyang kahinaan ay nakahawak naman ito sa aking ulo kasabay ng mahina at pigil nyang ungol. Hinalikan ko siyang muli sa labi at s’ya naman ang pumatong sa akin habang pababa ring hinalikan ang aking katawan. Hinubad nya ang panloob kong kasuotan at malaway na sinupsop ang aking berdugo kasabay rin ng ungol ng kaligayahan. Muli ko siyang inihiga at dinama namin ang sarap ng bawat isa habang nakayakap s’ya sa akin at ako nama’y patuloy na idinuduyan ang kanyang mundo.

Natapos ang ligaya habang patuloy na hinihingal ngunit sa di inaasahan ay dumating si Marco na nakita ang hubad na katawan ni Angel na agad namang nagbihis. Kaagad nyang pinuntahan si Marco para magpaliwanag pero di s’ya pinansin nito at sa halip ay sumugod sa akin. Nagsuntukan, nagbaldahan at nagmurahan kami hangga’t kaya namin habang pilit pa rin kaming inaawat ni Angel. Tulad ng isang bida sa pelikula ay nasuntok ko s’ya ng malakas sa pisngi na nagpatalsik sa kanya sa damuhan at nang siya’y sugurin ko ay bigla namang nakapa nito ang kahoy sa tabi nya at inihampas sa akin. Sa sobrang sakit ay halos mamulupot ako sa semento at sa paglingat ko ay nakabunot agad s’ya ng baril at nang ito’y ipinutok nya sa akin ay humiyaw si Angel sa tinig na basag at buong tapang na sinalo ang bala mula kay Marco. Tinamaan siya sa dibdib, duguan at bumagsak sa akin kung saan nabalot ng kanyang dugo ang aking katawan. Nakatayo pa rin si Marco, hawak ang baril na sa sobrang nginig ay nabitawan nya ito. Kinuha nya sa akin si Angel at niyakap nya ito habang isinisigaw ang pangalan ni Angel. Huli na nang magising ang mga magulang ni Angel gayundin ang mga kapitbahay dahil nadatnan nila itong hindi na humihinga habang yakap pa rin ni Marco.

Gazebo, kung saan ako nagsimulang kiligin, magmahal, magnasa at masaktan. Kung gaano kasarap ang magmahal ay ganoon din naman kapait ang masaktan. Bakit nga ba palaging nasa huli ang pagsisisi? Hindi ba pwedeng kahit minsan ay mailipat naman ito sa umpisa pa lamang? Ang pumasok sa isang trayanggulong pag-ibig ay di kailanman magiging masaya sapagkat kailangang may magsakripisyo, may maglaan at magparaya.

“Hindi ako nagsisisi na minahal ko si Angel subalit nagsisisi ako sa pagiging mapusok at pagpapadala sa init ng katawan na sumakop sa akin. Kung may dapat mang makulong ay ako iyon at hindi si Marco. Humihingi ako ng tawad sa lahat ng nasaktan lalo na sa pamilya ni Angel gayundin sa pamilya ko para sa naidulot kong kahihiyan. Patawarin nyo ko! Simula ngayon ay magsasama na kami ng anghel ko, kung di nya man ako inibig sa lupa ay susubukan kong paibigin s’ya sa kabilang buhay. Mahal ko kayong lahat gaya na lamang ng pagmamahal ko sa kanya subalit di ko makakayang magdusa sa sakit at pighati na nadarama ko. Ang mabuhay ng wala s’ya ay isang walang katuturan na puno ng kalungkutan, paalam!”

Isang liham ang nakita ng ina ni David na nakapaskil sa pintuan ng kwarto nya. Sa sobrang takot ay dali-dali itong pumunta sa kwarto ni David at sa pagbukas ng pinto ay isang mapulang kapaligiran ang kanyang nasaksihan. Muli ay nabalot si David ng naglalawang dugo mula sa pulso nito na kalalaslas pa lamang. Humihinga pa ito nang natagpuan ng ina habang nakahandusay sa papag at sa pagsambit ni David sa salitang “patawad po” ay nawalan na ito ng buhay habang hawak-hawak ang kaisa-isang litrato na palihim nya pang kinuha noon kay Angel.