First Sem

            Pagkagradweyt ko ng hasykul ay sabik na sabik akong pumunta sa paaralan kung saan ako magkokolehiyo. Hindi ko alam kung papaano pumunta doon pero ang alam ko lang ay sasakay ako ng dyip. Hindi ako sinamahan ng aking mga magulang dahil ganoon talaga nila ako kamahal. Papaano kung hindi ako nakauwi? Papaano kung nareyp ako ng dalawang aso sa daan? Maaga akong gumising para makasabay ko ang mga estudyanteng doon nag-aaral. Hindi ko alam kung sinu-sino sila at kung ano ang kulay ng mga kasuotan nila. Sabi nga ng iba bahala na si Batman. Pinapasok ko muna lahat ng pasahero sa dyip pero kasamaang palad ay naubusan ako ng upuan. Wala na akong pagpipilian kaya naman sumabit na lamang ako sa dyip kung saan tumatagal ng mahigit apatnapung minuto ang biyahe. Pinakaayaw ko sa lahat ay ang pagsabit sa dyip. Nagugulo kasi ang kulot kong buhok na matagal kong sinusuklay sa harap ng salamin na nagiging dahilan ng pagiging huli ko sa klase. Sa sobrang lakas kasi ng hangin ay talaga namang nagugulo ito hanggang sa magmukha na akong sabukot. Minsan nga napagkakamalan pa akong isnatser. Kung may maganda man sa pagsabit ay ang pakiramdam na para akong isang artista na may motorkeyd. Tumigil ang dyip sa hindi ko kilalang lugar pero napansin kong may mga estudyanteng nagsibabaan kaya naman nakiuso na rin ako.

“Mag-iinquire ka?” Tanong ng kasabay ko sa biyahe.

“Oo, pwede po ba ninyo akong samahan?” Pagmamakaawa ko habang nagpapakyut.

            Sinamahan naman nila ako sa lugar kung saan nagpupunta ang mga gustong makapasok sa paaralang iyon. Binigyan ako ng isang guro ng isang form kung saan magbibilog na naman ako ng napakaraming bilog. May tatlong kurso ang pwedeng ilagay kaya agad ko itong sinagutan. Una kong pinili ay Computer Science dahil paborito ko talaga ang magkompyuter. Pangalawa ay Information Technology at pangatlo ay Business Administration. Masaya kong ipinasa ang form kung saan makikita ang galak sa aking mukha. Nagulat ako nang bigla na lamang ibinalik sa akin ang form. May itinuro ang guro sa isang dingding na hindi ko kaagad naintindihan. Medyo nabingi ako dahil sa pagsabit sa dyip kaya naman paulit-ulit ko siyang tinanong. Doon ko na napagtanto na ang itinuturo niya pala ay listahan ng mga kurso. Nalungkot ako at halos manlambot dahil nalaman kong anim lang pala ang kurso na maaari kong pagpilian. Binago ko ang mga binilugan kong kurso. Una kong pinili ay Business Administration, pangalawa ay Engineering at pangatlo ay Accountancy. Hindi ko na sinunod ang una kong napili dahil sabi ng nanay ko ay baka mauwi rin sa pagiging guro ang lahat. Namili ako sa dalawang kursong natitira. Ang alam ko lang sa Engineering ay naggagawa sila ng bahay. Ang Accountancy naman sa tingin ko ay puro math dahil sa pangalan pa lang nito ay napapabilang na ako.

            Pumasa ako sa entrance exam pero hindi na rin ako ganoon kasabik. Sabi ko kasi noon na kung mag-aaral ako ng kolehiyo ay pipiliin ko ang kurso kung saan magiging masaya ako sa pag-aaral. Nagsimula na ang klase. Isa-isa kaming nagpakilala sa unahan ng klase kung saan todo ingles ako sa pagsasalita na siya namang nagpanganga sa kanila. Sa araw-araw na lumipas ay nagugulat ako sa mga sunud-sunod na dagok sa akin bilang estudyante. Doon ko napagtanto na ang Engineering pala ay pinamumugaran ng maraming math kumpara sa Accountancy. Halos hindi ako makahinga sa tuwing kami ay nagkaklase. Napakarami palang ekwasyon at mga pormula ang ipinanganak sa mundong ibabaw na hindi ko na alam kung saan pa nagmumula. Sa hirap ng mga aralin ay halos lumuwa ang utak ko. Mabuti na lamang at sa likod ako nakaupo, wala masyadong nakakita. Sobrang nakakasakit ng ulo ang mga pormula na pilit pumapasok sa utak ko kahit ayaw ko naman silang papasukin.

            Palagi akong kabado tuwing may pagsusulit. Hindi pa ako sanay mangopya noon kaya hindi ko alam kung kaya kong maipasa ang mga pagsusulit. Minsan nakakapagtaka na rin ang mga nangyayari. Hindi ko alam kung saang minahan ba nahukay ang mga pagsusulit na iyon dahil sa sobrang hirap ay parang gusto ko ng huminto sa pag-aaral. May kung anong ispirito ang sumanib sa akin na nag-udyok para magdesisyon na lumipat ng kurso. Inalam ko ang mga posibilid at paraan ng paglipat. Balak ko na sa Accountancy na lang lumipat kaya naman nanghiram ako ng libro ng mga kaibigan kong iyon ang kurso. Gulat na gulat ako dahil hindi ko nakita sa kanila ang mga pamatay na ekwasyon at pormula na kinatatakutan ko.

            Sinabi ko sa sarili ko na lilipat na ako ng kurso kung sakali mang bumagsak ako sa unang sem pero sigurado na ako na may bagsak ako. Halos lahat kami ay kinakabahan nang dumating ang panahon ng pagbibigayan ng class card. Dinig na dinig ang bawat pintig ng  puso at maging ang paghinga ng bawat isa. Ang iba ay nangingilid na ang luha. Nang tinawag na ang pangalan ko ay nagdrama ako sa harap ng aming guro tutal magaling naman akong umarte. Sinabi ko sa kaniya na napakabait kong bata at hindi ako pasaway bilang estudyante pero parang hindi naman siya naniwala. Ibinigay niya sa akin ang kauna-unahang class card bilang estudyante sa kolehiyo. Dahan-dahan ko itong hinimas at unti-unting tiningnan. Isang himala ang naganap. Ang inaasahan kong bagsak na grado ay pasado pala kaya nagtatatalon kaming lahat sa tuwa. Pagkatapos makakuha ng class card ay nagpakasaya na kami. Nagkakakanta sa bidyoke na parang wala ng bukas hanggang sa maputol na ang ugat sa aming mga leeg. Kumain kami ng kumain ng wagas hanggang sa lumobo na ang aming mga tiyan. Hindi ko na rin itinuloy ang plano kong paglipat ng kurso. Sayang din kasi ang isang sem. Magdarasal na lang ako araw-araw at pipiliting matutunan ang iba’t-ibang pagsubok bilang estudyante.